Duitsland 4: Slopen
Daar gingen we dan weer, na overwinterd te hebben in Nederland, richting Duitsland met alweer een aanhangwagen vol met spullen en een grote, zware houtkachel. Naar mate we richting Bad Tennstedt reden zagen we steeds meer winterse taferelen, maar dat mocht de pret niet drukken, want we hadden immers onze kachel bij….
Doel van deze "werkvakantie" was het slopen van een aantal binnenmuren, wasbakken en het verwijderen van de cv installatie en andere leidingen. Dus werkzaamheden die allemaal te doen waren met een slijptol en een sloophamer.
Bij aankomst bij de turnhal had Siegfried al het kacheltje aangedaan, zodat de vroegere gerautenraum al een beetje verwarmd was. Tevens regelde hij een aantal mannetjes om de loodzware kachel te verplaatsen van de aanhangwagen naar de turnhal. En dat is nog altijd zeker 50 meter op een verhuiswagentje naar de aanstaande keuken. Na het plaatsen nog even de kachelpijp aansluiten en dan stoken. De duitsers moesten wel lachen om de bouw van de kachel. De meeste duitse kachels zijn van binnen geïsoleerd met steen. Deze zelfbouwkachel dus niet. Maar wel stoken als een tiet.
Dit keer hadden we onze uitvalsbasis in een ferienhaus in Bruchstedt bij een boerenhoeve. Opvallend aan onze tijdelijke woning was dat alles zo ontzettend scheef was. Maar dat is typerend voor de duitse vakwerkbouwstijl. Door het vakwerk is ook niets recht. Evenzo is dat het geval in de turnhal.
Maar ja, om op te kunnen bouwen zal er eerst gesloopt moeten worden. Dus hier een compilatie en sfeerimpressie in foto’s:
Marielle heeft flink moeten sjouwen, zie boven getoonde foto’s.
Verder was het best wel koud:
Na twee dagen geklust te hebben werden we vergezeld door ons vader en moeder.
De watervoorziening tot op heden hadden we nog steeds niet geregeld. Alles verliep met jerrycans water. Hierdoor ben ik nog eens in gesprek gegaan met de buurman Thomas Bunzel. Hij is nu genegen om de oude aansluiting weer aan te sluiten. Het is wel afhankelijk van de kwaliteit van de oude leiding die bij hem in de grond zit. Vroeger beheerde fam. Bunzel de turnhal. Moeder en dochter Bunzel poetste de zaal en kleedkamers. Ook was er vanuit hun tuin een doorgang naar het terrein van de turnhal.
Moe maar voldaan (wat een cliché) vertrokken we na vier dagen weer huiswaarts. Op de terugweg hadden we nog flink last van sneeuw en ijzel:
Doel van deze "werkvakantie" was het slopen van een aantal binnenmuren, wasbakken en het verwijderen van de cv installatie en andere leidingen. Dus werkzaamheden die allemaal te doen waren met een slijptol en een sloophamer.
Bij aankomst bij de turnhal had Siegfried al het kacheltje aangedaan, zodat de vroegere gerautenraum al een beetje verwarmd was. Tevens regelde hij een aantal mannetjes om de loodzware kachel te verplaatsen van de aanhangwagen naar de turnhal. En dat is nog altijd zeker 50 meter op een verhuiswagentje naar de aanstaande keuken. Na het plaatsen nog even de kachelpijp aansluiten en dan stoken. De duitsers moesten wel lachen om de bouw van de kachel. De meeste duitse kachels zijn van binnen geïsoleerd met steen. Deze zelfbouwkachel dus niet. Maar wel stoken als een tiet.
Dit keer hadden we onze uitvalsbasis in een ferienhaus in Bruchstedt bij een boerenhoeve. Opvallend aan onze tijdelijke woning was dat alles zo ontzettend scheef was. Maar dat is typerend voor de duitse vakwerkbouwstijl. Door het vakwerk is ook niets recht. Evenzo is dat het geval in de turnhal.
Maar ja, om op te kunnen bouwen zal er eerst gesloopt moeten worden. Dus hier een compilatie en sfeerimpressie in foto’s:
Marielle heeft flink moeten sjouwen, zie boven getoonde foto’s.
Verder was het best wel koud:
Na twee dagen geklust te hebben werden we vergezeld door ons vader en moeder.
De watervoorziening tot op heden hadden we nog steeds niet geregeld. Alles verliep met jerrycans water. Hierdoor ben ik nog eens in gesprek gegaan met de buurman Thomas Bunzel. Hij is nu genegen om de oude aansluiting weer aan te sluiten. Het is wel afhankelijk van de kwaliteit van de oude leiding die bij hem in de grond zit. Vroeger beheerde fam. Bunzel de turnhal. Moeder en dochter Bunzel poetste de zaal en kleedkamers. Ook was er vanuit hun tuin een doorgang naar het terrein van de turnhal.
Moe maar voldaan (wat een cliché) vertrokken we na vier dagen weer huiswaarts. Op de terugweg hadden we nog flink last van sneeuw en ijzel:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten